-Een dunne laag polymeermateriaal
-Het membraan is meestal een paar micrometer dik
-Het is ontworpen om te voorkomen dat water van buitenaf binnendringt, terwijl waterdamp wel kan ontsnappen.
-Het houdt ook wind tegen
Classificatie volgens ontwerp:
Verbinding tussen het membraan en het buiten- of voeringmateriaal: Het membraan is alleen gelamineerd op de buitenstof en aan de binnenkant is het meestal bedekt met een losse voering. Deze voering kan niet worden verwijderd.
Membraan losjes tussen buitenmateriaal en voering: Het membraan wordt slechts losjes tussen de voering en het buitenmateriaal aangebracht, zonder laminering. Hierdoor kan het membraan worden verwijderd.
Classificatie volgens vochtafvoerende technologieën
Microporeuze membranen:
Deze membranen werken op basis van een specifieke verhouding tussen de grootte van de poriën en de grootte van water- en waterdampmoleculen. De poriën zijn groot genoeg om waterdampmoleculen door te laten, maar te klein om waterdruppels door te laten. Een voorbeeld van deze technologie is GORE-TEX®.
Hydrofiele (niet-poreuze) membranen:
Deze membranen hebben geen poriën. In plaats daarvan wordt gecondenseerd water (zweet) aan de binnenkant van het membraan in het materiaal verspreid en chemisch naar buiten getransporteerd. Materialen zoals Sympatex maken gebruik van deze benadering.
Waterdichtheid:
Waterdichtheid wordt gemeten aan de hand van de waterkolom, die aangeeft hoe hoog de waterkolom is die de stof kan weerstaan voordat deze gaat lekken. Voor motorkleding varieert waterdichtheid meestal van ongeveer 5.000 tot 30.000 mm.
Ademend vermogen:
Ademend vermogen meet het vermogen van een stof om waterdamp, geproduceerd door het menselijk lichaam, af te geven aan de omgeving. Voor motorkleding varieert het ademend vermogen van ongeveer 2.000 tot 10.000 g/m²/24 uur.
Membraan en membraanmaterialen
Membraanmaterialen worden gemaakt door een membraan te combineren met een ondersteunende stof. Onder een membraan wordt een dunne laag polymeermateriaal verstaan, waarvan de dikte meestal wordt gemeten in micrometers. Deze materialen worden vaak laminaten genoemd omwille van het lamineerproces dat gebruikt wordt om het membraan met het dragende weefsel te combineren (behalve in specifieke gevallen zoals hieronder vermeld). De rol van het membraan in deze materialen is voorkomen dat water van buitenaf binnendringt, terwijl waterdamp kan ontsnappen. Veelgebruikte materialen voor membranen zijn polytetrafluorethyleen (PTFE), polyester (PES) en polyurethaan (PU). Membraanmaterialen worden ook geclassificeerd op basis van het ontwerp van hoe het membraan geïntegreerd is met het buitenmateriaal of het voeringmateriaal, of als het membraan losjes tussen het buitenmateriaal en de voering is aangebracht. De classificatie is als volgt
a) Tweelagige laminaten
Het membraan is enkel gelamineerd op het buitenmateriaal en is aan de binnenkant meestal bedekt met een losse voering. Deze voering beschermt het membraan tegen beschadiging en voorkomt rechtstreeks contact met de huid. Hoewel laminering de waterdichtheid en ademende eigenschappen van het oorspronkelijke membraan licht vermindert, verhoogt het de weerstand tegen beschadiging dankzij de duurzaamheid van de buitenstof. Het resultaat is een materiaal dat over het algemeen aangenaam, comfortabel en flexibel aanvoelt.
Tweelaags laminaat Drielaags laminaat